Najwygodniej ulokowane piętro - wystarczająco wysoko, by zimą chłód śniegu nie ciągnął od okien, wystarczająco nisko, by nie zapocić latem od gorąca całej ciężkiej, jedwabnej sukni. Właśnie drugie piętro było tym, które kryło w sobie najwięcej przepychu oraz komnaty królewskiej rodziny.

Jedno z ciekawszych pięter, głównie przez położoną właśnie na trzecim piętrze salę taneczną i muzyczną, z której dworzanie korzystali nadzwyczaj często w poszukiwaniu wesołej rozrywki oraz okazji do słodkich poszeptywań podczas pląsów w rytm muzyki.

Najbardziej niewdzięczne z pięter - możni nie zaglądają tam niemal nigdy, jest to piętro kurzu, niepotrzebnych sprzętów oraz służby. Można jednakże znaleźć tu niemalże wszystko: od pięknych mebli przez klejnociki zagubione w szufladach po podszywane gronostajem płaszcze.