Religie Amentesu

Religia jest w świecie Amentesu kartą przetargową.
Traktowana jako przedmiot sporu, a bogowie religii schowali się głęboko i równie głęboko zostali zapomnieni. Dwie religie wiodące Seliano i Gornia różnią się niewiele, a niemal cały kraj stoi po jednej ze stron. Selianiści obrzucają błotem Gorniów, Gornie zaś chcą palić Selianistów na stosach, ubranych dla dłuższej męczarni w zwilżone wodą szmaty. Większość możnych także skacze z wyznania na wyznanie, gładko wpasowując się w nowe ramy oraz obyczaje - zależało to jedynie od wyznania rządzących. Nikt w końcu nie chciał tracić tytułów oraz majątków w imię religii.

Tilion natomiast stanowi ciekawy temat - jest on religią prześladowaną. Niemal wszyscy Tilioni pochodzą z Hakanesu, gdzie za swoje wyznanie byli masowo paleni, ścinani oraz wieszani w imię szerzenia wśród Hakanesów wyznania Seliano. Gornijskie do kości Lucja oraz Farolan również nie są dla Tilionów bezpiecznymi przystaniami, zbyt skupione na wymaganiu od obywateli wyznawania Gornii.

Jeżeli jesteś ateistą bądź głęboko wierzącym musiałeś się kryć, by nie zapłacić za własne przekonania głową.

• Gornia
  Religia zakładające istnienie boga o dwóch twarzach - jednej młodej, symbolizującej dobre zdrowie oraz plony, odwagę połączoną z siłą młodzieniaszków, drugiej zaś poprzecinanej głębokimi zmarszczkami, o oczach przysłoniętych opadającymi przez starość powiekami. Twarz starca odzwierciedlała mądrość oraz doświadczenie - o błogosławieństwa obu twarzy prosiło się na wiosnę, w czasie Majów. W ten jeden szczególny dzień, Maje, w całym kraju płoniły się ogniska, powietrze stawało się ciężkie od zapachu pieczonych mięs oraz woni palonych ziół. Dwór wtedy tańczył oraz bawił się całą noc na głównym pałacowym dziedzińcu przy wysokim, buzującym i woniejącym sosnowymi gałęziami ognisku. Maje równały się czasom radości i były świętem na cześć obu twarzy.
  Glacies, święto zimy odprawiane jest na cześć twarzy starca - jest to święto dziękczynne, za dobry rok i jednoczesna prośba o jeszcze lepszy czas przyszłego lata.
  Święto młodej twarzy zaś nazwano Smagliczką - jest to czas miłości oraz wesel, gdyż krążył przesąd, że małżeństwo zawarte w środku ciepłego lata, w wieczór Smagliczkowy, będzie małżeństwem szczęśliwym.
  
  
• Seliano
  Wyznanie Selianistów odróżnia się od Gorni jedynie nazwami, oraz założeniem, że głównym bóstwem jest boginii o dwóch twarzach - pierwszej: młodej i pięknej, symbolizującej urodzaj, zdrowie oraz płodność oraz drugiej - twarzy starowiny ozdobionej kwiatami. Jest ona symbolem mądrości, zupełnie jak bóg- staruszek Gorniów. Maje noszą w Seliano nazwę Ver, obchodzi się je spokojnie i cicho, przy świecach oraz skromnej kolacji w domowym gronie. Święto zimy jest świętem zadumy, nazywanym Nix najczęściej obchodzonym podczas nocnego obejścia domostwa przez gospodarza trzy razy z gałązką piołunu w dłoni.
  Letnie święto jednak jest obchodzone hucznie, pełno jest tańców oraz zabawy - taniec przy zgaszonych niemal wszystkich światłach, w którym dziewczęta trzymają w dłoniach niewielkie kuliste świeczki był piękną tradycję, której nie pozwalano zaniknąć podczas obchodów Safranum.
  
  
• Tilion
  Religia prześladowana - różni się od Seliano i Gorni zbyt mocno, by tak nie było. Zakłada istnienie dwóch bogów odpowiedzialnych za lato oraz zimę. Byli oni swoimi przeciwieństwami. Zimę przedstawiano jako człowieka stworzonego z lodu, Lato zaś ryciny ukazywały jako podobną do rosłego mężczyzny konstrukcję wyplecioną z kwiatów oraz winorośli.
  Tilioni świętowali codziennie, po cichu, każdą drobną zmianę przyrody - krótkim, skrytym ruchem dotykali wskazującymi palcami czoła stojąc przy dębach, uznawanych za drzewa święte, łączące ziemię z niebem.
  Tilion jest religią zakładającą rozkoszowanie się życiem.