Frederico Gaspare

Godność oraz imię:	Ród/ rodzina:
Frederico Gaspare	Gaspare
Zawód/ zajęcie:	Wyznanie:
Hrabia i członek rady królewskiej	Niegorliwy selianin
Data urodzenia:	Pochodzenie:
05.04	Lucja

Wygląd:
Gdy był jeszcze młodzieńcem uchodził za najprzystojniejszego chłopaka w okolicznych wsiach. Lata już go lekko postarzyły, ale chyba nie stracił swojego uroku i samej urody.
Oczy niezbyt dużo o piwnej barwie tęczówek. Nos lekko garbaty co jest skutkiem jego dawnego złamania. Ah, wiejskie chłopy umiały się lać. Uszy proporcjonalne do głowy, na lewym da się dostrzec zwisający kolczyk ze złota. Tak, dobra oznaka fortuny. Ciekawe ile to maleństwo było warte... no mniejsza!
Włosy miały barwę blond, ale szybko ze siwiały co było nawet dziwne jak na czterdziestolatka w kwiecie wieku. No, ale różnie bywa. Broda jedynie nie zmieniła swojego koloru. To coś. Jej charakterystyczną cechą są zawijające się lekko w górę wąsy.
Frederico ubiera jedwabne szaty, bądź też ozdobne ubrania. Możne trochę przesadność, ale lubi być elegancki. Nie jedna dziewka uznałaby go za świetnie trzymającego się faceta. No i bogacza. To widać już na pierwszy rzut oka.

Charakter:
Dokładne sprecyzowanie charakteru tego osobnika nie jest rzeczą prostą, czy też banalną. Ma wiele twarzy, a każda z nich inna. Miły, szarmancki, przyjacielski, wrogi, podły zdrajca, najlepszy przyjaciel, osoba zaufana i za grosz skrupułów. Można by wymieniać wiele. Frederico jest doskonałym aktorem, mówcą, a także i kłamcą. Umie przybierać wiele pozorów. Uznasz go za perfidną osobę, której lepiej się obawiać. Możesz mieć po części racje, ale to jest już zależne od tego kim dla niego jesteś. Przyjaciół trzyma blisko, wrogów jeszcze bliżej. Jego zdolności wcielania się w różne osobowości nieraz przyniosło mu rezultaty. Łatwo wywnioskować, że ma łeb na karku i jest nie tylko inteligentny, ale i mądry. Daje to piekielne połączenie, więc rywale muszą się obawiać. Szczególnie jeśli nie chcą popaść w niesławę. A On umie do tego doprowadzić. Zniszczyć żyje drugiej osobie. Ale chyba tylko jak jest to bardzo potrzebne by osiągnąć dany cel. Jak to się mówi: "Do celu po trupach".
Nie jest tak źle z nim niż można wnioskować z opisu. Jako pisarz i poeta bywa także wrażliwy na piękno, potrafi je dostrzec nawet w niespodziewanym dla niej miejscu. Facet z kulturą i klasą. Jeśli potrzebujesz pomocy możesz śmiało pytać. Zazwyczaj pomaga, nie oczekując przy tym zysku. Ale można mu zaufać? Osobie "podszytej i kłamliwej"? Ano można. Umie być wiernym przyjacielem. Tylko po prostu niektórzy inni ludzie nie potrafią tego docenić, na co on odpowiada jednym. Zemstą.

Historia:
Dawno temu, jakiś szlachcic w Lucji założył ród Gaspare i tak to się zaczęło. Pokolenie na pokolenie, rodzina stawała się coraz bardziej liczna. Nie byli bardzo zamożni, więc mieszkali na pewnej wsi. Choć nawet wtedy były tam lepsze warunki niż w miastach, gdzie smród było czuć wszędzie. No i pewnego razu nadeszła kolej na pokolenie Frederica. Gdy był bardzo mały miał ośmioro rodzeństwa. Niestety w rejonie gdzie żyli panowała ciężka choroba która doprowadziła do tego, że młody chłopiec został jedynakiem. No nie miał szczęścia co do sióstr i braci. Na domiar złego matka zmarła podczas dziewiątego porodu, a wraz z nią noworodek. Tak też od tamtego momentu Gaspare składało się już tylko z dwóch członków rodziny. Ojciec chciał zadbać by chociaż Frederico dobrze ułożył sobie życie, więc posłał go do najlepszej szkoły na jaką było go stać.
Jego już osiemnastoletni syn poznał tam prawdziwą poezje. Zainteresowała go ta dziedzina, nawet wziął się za pisarstwo. Gdy tylko ukończył edukacje powrócił do rodzinnych stron, lecz niestety nie zastał już ojca. Zmarł poprzedniej zimy, a cały swój majątek pozostawił dla ostatniego członka rodu Gaspare. Chłopak ciężko to przeżył, ale doszedł do wniosku w końcu, że musi się ruszyć z miejsca i jakoś zarabiać. Tytuł szlachcica nie dawał mu szans na długie i spokojne życie. Musiał mieć pieniądze. Więcej! I tu objawił się w nim talent pisarski. Jeszcze lepiej mu to wychodziło niż podczas edukacji szkolnej. No i także podjął się pracy aktorskiej. Może zajęło mu to lata, ale spod jego pióra zaczęły wychodzić poematy, powieści, wiersze, opowiadania i inne dzieła literackie które zaczęły stawać się powszechne w całej Lucji. A jeszcze później w wielu innych państwach. Z wiekiem zaczęło przynosić mu to spore dochody, co uczyniło go bardzo bogatym hrabią, który stale podróżował. Wielu chciało go znać, a także i zawrzeć bliższe znajomości, więc i władcy zapraszali go w gościnę do siebie. Tak też okazało się, że ma smykałkę do interesów i jest obeznany w polityce. Oh, zaczął to nawet wykorzystywać do własnych celów umacniając swoją pozycje, a nawet i dobre Imię. Niektórzy zaczęli go uważać za przebiegłego lisa... Starego lisa, bo już czterdziestkę na karku ma...
Pewnego razu dostał zaproszenie od Królowej Matki i króla Amentes na dwór królewski. Wiadomym było, że chcą wykorzystać jego wiedzę i uzyskać od niego pomoc w sprawach politycznych, czy też innych błahostkach. Frederico jako, że widział w tym dobrą okazje na zysk i wprowadzenie małego zamieszania do pałacu zgodził się. Nawet na przeprowadzkę i przyłączenie się do rady królewskiej. A była to dobra decyzja. Tyle kontaktów i wpływów...

Wizerunek:
Rhys Ifans