Klasztor żeński

Hah, zabawne. Jak tutaj trafili "żołnierze Swisku"? Tak. Więc wyglądało to ciekawie.
Gdy tylko opuścili las ruszyli w stronę miasta. Oczywiście dotarli tam. Reins był najbardziej uradowany. Trafił do leża lwa. A ten lew powinien zapłacić za szkody jakie mu wyrządził. Jednak było jeszcze za wcześnie. Udać się an dwór królewski to samobójstwo. Musiałby być wojskowym na dworze królewskim. To nie jest głupi pomysł. Ale na razie trzeba z tym poczekać. Zapoznać się z miastem i tak dalej. Uf, odeszliśmy od tematu...
Kiedy podróżnicy w uniformach zagranicznych wojowników wstąpiła za mury miejskie spotkały ich dziwne komentarze. "Co oni tu robią? O co chodzi?". No ale gwardziści ich nie zatrzymywali. Jeden tylko zapytał co ich sprowadza, ale Javaras jakoś wymanewrował i coś wmówił. Że przejazdem, czy coś. Piątka oszustów zmierzała w stronę karczmy jednak spotkali się z nieprzyjemnym wyproszeniem. Eh, chyba jakoś miejscowi ich nie polubili. No i błądzili tak po mieście, aż Hernk i Mike zauważyli dwie kobiety ubrane w dziwne ubrania. Zainteresowani ruszyli szybko za nimi zostawiając pozostałych. Reins postanowił ich pilnować, więc poszli za nimi. Choć kobiety zgubili dotarli do dziwnego klasztoru...
-Ej! Może tutaj nas przyjmą!- Powiedział brodacz.

W końcu dotarli do stolicy, nie było to takie proste, owszem nie mieli problemów, ale już od progu miał dziwne przeczucia co do pobytu tutaj. Musiał dowiedzieć się kto tutaj jest władcą, może i będzie miał okazję poznać go osobiście i jakoś zebrać siły. Kto to wie. Ogarnąwszy się westchnął pod nosem i dostrzegł dziwnie ubrane kobiety. Uniósł brew i zaśmiał się lekko.
- Macie Panowie rację a może tutaj. Nie czekajmy nocy a jeno ruszajmy dalej.
Powiedziałem z uśmiechem na ustach i po chwili krocząc dostrzegłem jak po dziwnym miejscu krząta się masę kobiet. KOBIET?!
- Panowie chyba w raju jesteśmy.
Zaśmiałem się wesoło obserwując zaskoczone kobiety

Nagle bramy klasztoru się otworzyły i przez nie wyszła jeszcze większa ilość zakonnic, które chciały się modlić. Chciały. Ale zatrzymały się na widok gości. Jednak po chwili udawały, ze ich nie widzą i ruszyły dalej.
Mężczyzną szczęki opadły.
-No Panowie, nie wiem jak Wy, ale ja już mogę umrzeć.- Uśmiechnął się Hernk.
-Ha ha! Wszystkich przez noc nie zdążymy popieścić.- Zaśmiał się Mike.
Reins zbladł gdy pomyślał o tym co chcą zrobić towarzysze. O nie! To mogłoby przynieść konsekwencje.
-Nie! Żadnej nie ruszycie. To zakonnice w celibacie. Na dodatek gdybyście próbowali je zgwałcić to straż zaraz by się pojawiła!- Zabronił człowiek południa. Javaras nawet go poparł mówiąc, że te kobiety mają przeciwną orientacje bo inaczej by nie dołączyły do zakonu pełnego kobiet. Zaśmiali się kiedy to usłyszeli.
Nagle podeszła do nich zaciekawiona kobieta.
-Witamy w klasztorze. Lecz co was sprowadza tutaj?- Spytała.

Na samą myśl o gwałcie na kobietach niemal skrzywiłem się z niesmakiem, ale co jak co zabawić się można a i owszem, jednak celibat? Okropne babska musiały właśnie w takim celibacie żyć? Aż na samą myśl niemal korciło mnie by co nieco popieścić i pomacać. Ale człek miał rację, życie jeszcze miłe mnie było. Dla tego po chwili po prostu zrezygnowałem z owych planów. Gdy tylko ukazała się przełożona zapewne kobiet lekko skinąłem głową.
- Mateczko potrzeba nam schronienia, noc się zbliża a zbóje ino czekają by zrabować.
Odezwałem się ze spokojem przybierając na twarz maskę spokoju.
- Czy dla pięciorga wojów znajdzie się schronienie na najbliższą wszak noc?

-Może i znajdzie, ale co sprowadza tutaj żołnierzy Swisku?- Spytała czując, ze coś kręcą. Szczerze nawet dało się to widzieć po ich twarzach. Tylko jeden z nich pasował na człowieka z tak dalekich, pustynnych krain. Reszta blada jak ściana z północy.
-Pani, nie jesteśmy tymi na jakich wyglądamy. To tylko przykrywka. Jesteśmy uciekinierami, którzy chcą się ukryć.- Powiedział prawdę Reins licząc, że ich kobieta zrozumie. Ta machnęła ręką i poprowadziła ich do środka...

Przewinę trochę czas...

Był już ranek. Słońce na nowo tu świtało. Gdy tylko Reins się obudził spostrzegł, że poza nim był tylko książę Kraven. Reszta towarzyszy zniknęła. Nawet uniformów nie zostawili. Pewnie postanowili ruszać dalej bez nich. Hm. Tarrs sprawdzał czy niczego mu nie ukradli. Jak się okazało mieli na tyle honoru by tego nie robić.
Człowiek południa pozbył się ten zbroi gwardzisty i założył ubrania które dostał od zakonnic. Jedynie zachował sztylety i miecz. Spoglądał na ostatniego towarzysza. Ciekawe co teraz...
-Ej, śpiąca królewno...-

- amnsrajk askleja
Zamruczałem pod nosem zaspany machając dłońmi w powietrzu jakby odganiając natrętne muchy. Dopiero po chwili dotarło do mnie, że jestem w raz z kompanami w zakonie. Otworzyłem jedno oko zaspany i mruknąłem pod nosem.
- Na piaski pustyni, co mnie budzisz. Czas już w drogę?
Zapytałem zaspany podnosząc się w milczeniu.
- Gdzie pozostali?
Zapytałem przecierając zaspaną twarz.
- Czas na mnie, muszę dostać się do zamku. A Ty Waść?
Zapytałem ześlizgując się z pryczy.

Cicho się zaśmiał widząc, że młody mężczyzna jeszcze niezbyt wie co się dzieje.
-Tak, czas w drogę. Dlatego Cie budzę.- Odpowiedział zakładając karwasze i przykrywając je rękawami koszuli. -Radzę byś także pozbył się tego uniformu i wyglądał jak... zwykły mieszczan. Praktycznie.- Uśmiechnął się w jego stronę. Miał dziś lepszy humor. Może dlatego, ze żyje i w końcu dotarł gdzie chciał.
-Nie wiem. Prawdopodobnie nie mogli tu usiedzieć i ruszyli dalej. To znak, że trzeba powrócić do swojego życia. Żołnierze raczej już nami się nie zainteresują.- Dokończył z cichym westchnięciem. Oparł się o ścianę i założył ręce na piersi. On był już gotowy. Ale co z młodym paniczem? Nie zostawi go tak.
-Do zamku... po co? Prosić o pomoc króla tego wstrętnego kraju?- Spytał. Wciąż miał uraz. Wolałby poderżnąć gardło temu Garionowi niż sam prosić o pomoc. Ale wola Kravena. -Ja zatrzymam się w gospodzie i poczekam na cud.- Sam by chętnie też poszedł do pałacu, ale w mniej pokojowych stosunkach. Lecz wiedział, ze to głupie i za wcześnie na to. Trzeba poczekać.

Uniosłem brew słysząc jego wypowiedź. Wstrętnego kraju? Ciekaw jestem czemuż to, tak czy inaczej do póty będzie wszystko w miarę do póty będzie po stronie gdzie jest mu dobrze. Gdy tylko ubrany wedle zaleceń stanąłem przed niedoszłym władcą uśmiechnąłem się lekko do siebie.
- Wszak co ma być to będzie, jeśli jednak będzie nie tak jak mnie się widzi odejdę.
Wzruszyłem ramionami. W końcu to ja będę stawiał warunki, jeśli co się nie będzie widziało nie będę się czaił i po prostu zobaczą za mną a raczej poczują jedynie kurz za plecami.
- Tak mości towarzyszu czas ruszać im szybciej tym lepiej. Na mnie też czas.
Ziewnąłem przecierając zmęczoną i niedospaną twarz. Po czym wyszedł w milczeniu z pomieszczenia mając nadzieję, że towarzysz ruszył za nim również. Nie było sensu zwlekać z nieuniknionym.
z.t

Reins obserwował jeszcze chwilę jak odchodzi. W sumie racja. Co am być to będzie. Zabiją go i zemsta się nie dokona. Bądź będzie uważny, postara się i... i coś z tego wyjdzie.
-Powodzenia.- Mruknął pod nosem. To jego sprawa, chce paktować z tymi zdrajcami to niech to robi. Tarrs natomiast ma inne plany. Spędzi parę dni w gospodzie i zabierze się za nie.
Tak jak Vakoss poszedł w tym samym kierunku do wyjścia pozostawiając za sobą tylko odrobinę uzbrojenia. Co teraz pocznie? Podobno nadchodzi w Amentesie wojna domowa. Ha! Idealna okazja by sprzymierzyć się z wrogiem tutejszego ludu. Teraz korupcja i zdrada się pomnoży. Nic dziwnego w tym kraju. Człowiek pustyni natomiast chce jeszcze wpłynąć na losy tego miejsca...

z/t